အရင္အတိုင္းဘဲတဲ့လား။

ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားလွေသာ မဂၤလာခန္းမၾကီးထဲတြင္ နႈတ္ဆက္ဂါရ၀ျပဳသူမ်ား၊ အခ်င္းခ်င္း စကားနီွးေနွာေနၾကသူမ်ားျဖင့္ စည္ကား၍ေနသည္။ ထိုေလပစ္ေနသူ လူအုပ္ထဲတြင္ ကြ်န္ေတာ္ မပါ။

ကြ်န္ေတာ္ ဆိုသူ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ မင္းထင္ပါ။ သိပ္မၾကာခင္ေလးကဘဲ အသက္ ၃၀ျပည့္လို့ ဘဲြ့တစ္ခုတိုးသြားတယ္။ လူပ်ိဳၾကီး မင္းထင္တဲ့။ ေျပာရရင္ေတာ့ ဒါလည္း မေမွ်ာ္လင့္ထားတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဟိုး ၁၀တန္းကတည္းက လူပ်ိဳၾကီးဘဲ လုပ္မကြဆိုျပီး သူငယ္ခ်င္း ၄ေယာက္ Gang ေတာင္ေထာင္ခဲ့ၾကေသးတာကိုး။ တစ္ခုဘဲ ရိွတယ္။ အဲ့ဒီ့ အဖြဲ့ထဲက ကိုယ္မဟုတ္တဲ့ က်န္ ၃ေယာက္က မိန္းမရကုန္ျပီ။ ခုအေျခအေနကေတာ့ “တစ္ေယာက္တည္းလား ေမးေတာ့ ငါတစ္ေယာက္ထဲပါ” သီခ်င္းဘဲထိုင္ဆိုရမလိုျဖစ္ေနေပါ့ဗ်ာ။

“သစၥာေဖါက္၊ ေခြးမသား။” သတို့သမီး ပခံုးကို တင္းတင္းဖက္ထားရင္း ပါးစပ္ၾကီး နားရြက္ခ်ိတ္မတတ္ ရီေနေသာ လႊမ္းေက်ာ္ ကိုဘာေၾကာင့္ရယ္မသိ ေမတၱာပို့မိသည္။ ဒီေကာင္ မိဘခ်င္းသေဘာတူထားတဲ့ မိန္းခေလးကို သြားေတြ့မယ္လို့ လာေျပာတုန္းက ရုပ္ကတစ္မ်ိဳး။ “ဒီမွာ ေဟ့ေကာင္ေတြ။ ငါ့ကိုမ်ားဘယ္သူမွတ္လို့လဲ။ လႊမ္းေက်ာ္ကြ။ လႊမ္းေက်ာ္။ အားလံုးကို လႊမ္းမိုးျပီး ေက်ာ္လႊားပစ္မယ့္ေကာင္။ မိန္းမရဲ့လႊမ္းမိုးမႈကို ခံမယ့္ေကာင္မဟုတ္ဘူး။ ငါ့ရုပ္ရွင္ထုတ္လုပ္ေရးမွာ ေမာ္ဒန္ေခ်ာေခ်ာေလးေတြ ဒီေလာက္၀င္ထြက္သြားလာေနတာေတာင္ စိတ္မကူးၾကည့္တာ မိဘေပးစားတာယူဖို့ ေ၀းေသးဟ။” လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းျပီးေတာ့ ေျပာေနတာမွတ္မိပါေသးတယ္။ အဲ့ဒီ့တုန္းက ကြ်န္ေတာ္ကေတာင္ မိဘ အားကိုးနဲ့မွ ေယာက်္ားရွာတဲ့မိန္းမ စံြမွာမဟုတ္ပါဘူးလို့ ေျပာလိုက္ေသးရဲ့။ အင္း… ခုေနမ်ား ထပ္ေျပာၾကည့္ပါလား၊ နားရင္းပိတ္အုပ္ခံရဖို့ကမ်ားတယ္။

“ခိခိခိ၊ ခစ္ခစ္ခစ္”
အလိုေလးဗ်ာ။ ေရွ့က ေဇယ်တို့အတြဲကလည္း ဘယ့္နွယ္ျဖစ္ေနၾကတာလဲ။ ခန္းမကို သူတို့အိမ္မွတ္လို့ ကလိထိုးတမ္းေဆာ့ေနၾကေသးတယ္။ ၃လေက်ာ္ ၄လထဲေရာက္ေနတဲ့ ဗိုက္ၾကီးကိုမွ မေထာက္။ ေဇယ် ဆိုတာကေတာ့ ဒုတိယ သစၥာေဖာက္ေပါ့။ သူ့ေဘးက  ေရွ့တစ္ထြာေလာက္သိသိသာသာ စူထြက္ေနတဲ့ဗိုက္ကို ပ၀ါနဲ့ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အုပ္ဖို့ၾကိဳးစားေနတာကေတာ့ ေဇယ်ရဲ့ ခ်စ္ဇနီး ျမျမတဲ့။ သူတို့ ၂ေယာက္က ငယ္ကြ်မ္းေဆြ ဆိုဘဲ။ ငယ္ငယ္ကဇာတ္လမ္းေလးေတြရိွခဲ့ၾက ေပမယ့္ ေဇယ် ရြာကေနရန္ကုန္ေျပာင္းလာလို့ ေ၀းခဲ့ၾကရတာတဲ့။ ေဇယ်ခမ်ာ ျမျမနဲ့လြဲမယ့္အတူတူ လူပ်ိဳၾကီးဘဲလုပ္ေတာ့မယ္ဆိုျပီး ကြ်န္ေတာ္တို့အဖြဲ့၀င္ ျဖစ္လာတယ္ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ ျပန္ေတြ့မယ့္ေတြ့ေတာ့လည္း ေဇယ်အဖြဲ့၀င္ျဖစ္တာ ၅နွစ္ေျမာက္ အထိမ္းအမွတ္နဲ့ mr.brown မွာတစ္ခုခုေကြ်းမယ္ဆိုျပီး ကြ်န္ေတာ္တို့ကို ေခၚသြားရာက cashier မွာအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ျမျမနဲ့တိုးတာ။ ကြ်န္ေတာ္တို့ သေဘာေပါက္လိုက္ပါတယ္။ အဲ့ေန့က အဖဲြ့၀င္တစ္ေယာက္ေလ်ာ့တဲ့ေန့ဘဲလို့။

ေဟာ…ေျပာရင္းဆိုရင္း ပြဲဦးထြက္သစၥာေဖာက္သူ မ်ိဳးလိႈင္ေရာက္လာျပီ။ ေက်ာင္းတုန္းကခ်ိန္းထားရင္အျမဲအေစာဆံုးေရာက္တဲ့ေကာင္ ေနာက္က်ျပန္ျပီ။ လက္ထဲမွာလည္း အၾကီးေကာင္ ၅နွစ္သားေလးနဲ့။ အင္းေလ၊ ကေလး ၃ေယာက္နဲ့ခ်ာလပတ္ရမ္းေနရတာဆိုေတာ့ ဘယ္အရင္လို ေရွ့ဆံုးကေန ေက်ာ့ေက်ာ့ေမာ့ေမာ့နဲ့ ေရာက္လာေတာ့မလဲ။ အရင္ဆံုးစြံသြားတဲ့သူလို့ ေျပာမယ့္သာေျပာတယ္၊ သူက မိန္းမဆန့္က်င္ေရးမွာ အျပင္းထန္ဆံုး။ မိန္းမေတြကို လံုး၀အထင္မၾကီးဘူးေဟ့၊ ဘယ္ေတာ့မွလည္း အထင္မၾကီးဘူးေဟ့ လို့ တစ္ခ်ိန္လံုးပါးစပ္ဖ်ားက ခ်တာမဟုတ္ဘူး။ ခုမ်ားက်ေတာ့ သူ့မိန္းမ ခြဲစိတ္ဆရာ၀န္မၾကီးက ဘယ္လူနာကို ဘယ္လိုကုေပးလိုက္တာ၊ ဘယ္လိုေကာင္းသြားတာနဲ့ ေရပက္မ၀င္ေအာင္ေတြ့တိုင္းေျပာတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ မင္းထင္ပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၄နွစ္တုန္းက မင္းထင္ပါဘဲ။ စိတ္ဓာတ္ေရာ၊ ခံယူခ်က္ေရာ မေျပာင္းလဲေသးပါ။ မိန္းမဟာ မိန္းမဘဲ။ ဘယ္ေလာက္ေတာ္တဲ့ မိန္းမျဖစ္ျဖစ္ ယူျပီးရင္ ကိုယ့္ကိုတြယ္ကပ္မွာဘဲ၊ ကိုယ့္အေပၚ စည္းမ်ည္းစည္းကမ္းေတြထုတ္မွာဘဲ၊ complain ေတြတက္မွာဘဲ။ လက္လန္ပါတယ္ဗ်ာ။ ဒါကိုသိရက္နဲ့ လက္နက္ခ်သြားတဲ့ အဖြဲ့၀င္ေတြကို။

“ဟေကာင္။ လူပ်ိဳၾကီး။ ဘာေတြေတြးျပီး ျပံဳးစိစိလုပ္ေနတာလဲကြ။”

ဒီေန့ပြဲရဲ့ အဓိကမင္းသား လႊမ္းေက်ာ္ ကိုယ့္ေနာက္ေက်ာကို အုန္း ကနဲ့အုပ္လိုက္မွ စိတ္ကူးစျပတ္သြားသည္။ “ငါ့လခ်ီး။ ဘယ့္နွယ္လူပ်ိဳၾကီးလို့ အဲ့ေလာက္ကုန္းေအာ္ရတာတုန္း။” စိတ္ထဲက က်ိမ္ဆဲရင္း ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ မုန့္ခ်မွာလဲလို့ စဥ္းစားေနတာေဟ့ လို့ေနာက္လိုက္ရသည္။

“မင္းနဲ့ မိတ္ဆက္ေပးရဦးမယ္။ ဒါက ေသာ္တာ တဲ့။ ငါ့အမ်ိဳးသမီးရဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္း။ သူက ဒီေန့ ပန္းျခင္းကိုင္ေလ။ အဲ့ဒါ စာေရးဆရာ မင္းထင္ လည္းလာတယ္ဆိုေတာ့ သူက ဘယ္မွာလဲ ဘယ္မွာလဲ ေမးေမးေနလို့ ေခၚလာျပတာ။ ကဲ...၀ေအာင္ၾကည့္၊ ေသာ္တာေရ။ ေဟာဒီ့ေကာင္ၾကီးဘဲ။”

ေစာေစာက လူပ်ိဳၾကီးဟု ေအာ္ေခၚရသည့္အေၾကာင္းအရင္းကို သေဘာေပါက္လိုက္ဟန္ျဖင့္ လႊမ္းေက်ာ္ကို ေစြၾကည့္မိသည္။ ေသာ္တာဟူေသာ မိန္းမပ်ိဳကလည္း ရွက္သြားဟန္ျဖင့္ လႊမ္းေက်ာ္ကို မ်က္ေစာင္းထိုးသည္။ 

“ဟုတ္ကဲ့။ ေတြ့ရတာ၀မ္းသာပါတယ္။”

ကြ်န္ေတာ္ ကမ္းေပးေသာလက္ကို ေသာ္တာ အသာအယာ ဆုပ္ကိုင္၍လႊဲခက္လိုက္ေသာအခါ…

ကြ်န္ေတာ္ မင္းထင္ပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၄နွစ္တုန္းက မင္းထင္ပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန့ေတာ့ ရင္ခုန္သံေတြအရင္ကထက္ပိုျမန္ေနသလိုဘဲဗ်ာ။